Onze ware religie is een religie van deugd en schoonheid, van verbondenheid en samenhorigheid. Het monotheïsme is de basis van onze religie, de aanbidding is zijn steunpilaar en het volgen van de profeet v.z.m.h. zijn motto, zowel in de geloofsleer als in de aanbidding en het gedrag. Allah s.w.t. zegt: ﴾Wie dan hoopt op de ontmoeting met zijn Heer, die moet goede daden verrichten en in de aanbidding van zijn Heer niet één deelgenoot toekennen﴿ 18/110. De islam is een religie die de belangen van mensen in acht neemt, zowel in het wereldse leven als in het Hiernamaals. De islam is geopenbaard door de kenner van geheimen van het universum en de kenner van aspecten die de menselijke ziel in verschillende tijden en plaatsen beter maakt. Allah s.w.t. heeft aanbiddingen en handelingen voorgeschreven die de menselijke moraliteit in stand houden en de mens gelukkig maken, zowel in dit leven als in het Hiernamaals. Het aantal ademhalingen van de mens is beperkt, zijn levensduur is bekend en zijn levensonderhoud is al vastgesteld. Allah s.w.t. benadrukt deze principes in de volgende Aaya: ﴾Niemands levensduur wordt verlengd en niemands levensduur wordt verkort of het staat in een boek vermeld﴿ 35/11. De mens maakt zich veel zorgen over zijn toekomst. Hij maakt zich zorgen over zijn studie en werk, over zijn kinderen en familie en over de samenleving en de wereld in het algemeen. De moslim dient de zorgen over dit leven te verlichten en de zorgen over het Hiernamaals te vergroten. De profeet v.z.m.h. inspireert ons om meer aandacht te besteden aan het leven na het wereldse leven. Hij zei: «Voor wie het Hiernamaals zijn grootste zorg is, voor hem zal Allah rijkdom in zijn hart maken, zijn zaken bijeenbrengen en het wereldse leven zal zich onwillig aan hem onderwerpen. Voor wie het wereldse leven zijn voornaamste zorg is, voor hem zal Allah armoede tussen zijn ogen maken, zijn zaken verbrokkelen en hij zal van deze wereld niets verwerven dan hetgeen reeds voor hem voorbeschikt is» Tirmithi.
Ziekte en dood vanuit een islamitisch perspectief
Velen van ons verliezen de dood en doodstrijd, de duisternis van het graf en de vragen van engelen (Monkar en Nakier) uit het zicht. Eens komt de dag waarop geen onderscheid wordt gemaakt tussen sterk en zwak noch tussen rijk en arm. De dag waarop tirannen en onderdrukkers worden vernederd en zwakken en onderdrukten worden vereerd. De dag waarop de moslim tot rust komt van zorgen en ongemakken van het leven. Imam al-Bochari verhaalde dat «Een begrafenisstoet liep voorbij de profeet , vrede zij met hem. De profeet zei: hij is tot rust gekomen en men werd van hem verlost. De metgezellen vroegen de profeet: wat betekent dat hij tot rust is gekomen en men werd van hem verlost? De profeet v.z.m.h. zei: een gelovig dienaar wordt verlost van ongemakken en lijden van het leven door naar de barmhartigheid van Allah te gaan. Bij een slechte dienaar zullen mensen, landen, bomen en dieren van hem verlost worden». De dood is voor ieder een feit; vroeg of laat wordt iedereen met de dood geconfronteerd en het graf zal hun eind bestemming zijn. Allah s.w.t. benadrukt dit feit als volgt: ﴾Iedere ziel zal de dood proeven, maar op de Opstandingsdag zullen jullie je beloning ontvangen. Wie dan van het vuur gevrijwaard wordt en in het Paradijs binnengebracht, die heeft gezegevierd. Het tegenwoordige leven is slechts het genot van de begoocheling﴿ 3/185. De islaam leert ons dat geen ziel de dood zal proeven voordat haar sterftijd (datgene die door de engel is geschreven toen zij nog in de baarmoeder was) is gekomen. Wanneer de sterftijd is gekomen, dan zullen medicijnen van een arts niet helpen en de behandeling van een therapeut niet baten. Allah s.w.t. zegt: (Wanneer hun sterftijd dan komt, zullen zij geen uur kunnen uitstellen noch bespoedigen) 16/61. De ziekte is niet de werkelijke oorzaak van de dood. De ziekte is een verschijnsel waarvan een patiënt genezen kan worden als zijn tijd niet gekomen is. De qat’iyaat (onweerbare) verzen van de Koran hebben aangetoond dat de werkelijke oorzaak van de dood de tijd is die door de engel al is vastgelegd in het boek van ieder mens. In de Koran staat: ﴾Iemand kan alleen maar met Allah’s toestemming sterven volgens een vastgelegde voorbeschikking﴿ 3/145. Niemand zal sterven buiten Allah’s voorbeschikking, noch buiten de tijd die voor hem of voor haar is vastgelegd. In de vorige Aaya benadrukt Allah s.w.t. dat ieder mens zal sterven wanneer zijn vastgelegde tijd is aangebroken en in een andere Aaya zegt Allah s.w.t.: ﴾Allah neemt de zielen weg op de tijd van hun dood ﴿ 39/42.
Er zijn veel mensen die aan meerdere ziektes lijden, zoals nier- en hartfalen, diabetes, bloeddruk en kortademigheid. Deze symptomen kunnen er echter toe leiden dat de patiënt geen kracht meer heeft om te lopen of te bewegen en kunnen ook leiden tot ernstige en constante pijnen. Zonder adequate behandeling kunnen deze symptomen op hun beurt resulteren in psychische aandoeningen die tot wanhoop kunnen leiden, zodat de patiënt de dood wenst. Als Allah s.w.t. in de Koran niet het volgende had gezegd: ﴾doodt jullie zelf niet. Allah is voor jullie barmhartig ﴿ 4/29, dan had hij waarschijnlijk een einde aan zijn leven gemaakt, maar zijn imaan (geloof) in Allah s.w.t. geeft hem kracht en sabr. Hij troost zichzelf met woorden zoals: hasbiya Allah wa ni’ma al-wakiel (Allah is voor mij goed genoeg en Hij is een voortreffelijke voogd). De menselijke ziel verlangt naar onsterflijkheid en is gespitst op het leven. Deze verlangens leiden bij sommige patiënten of bij hun familie tot volledige ontkenning van de ernst van de situatie. Jammer genoeg zien we dat sommige patiënten of hun familie boos worden wanneer een arts hen het slechte nieuws meedeelt, namelijk dat er geen behandeling meer voor zijn ziekte is. Het is jammer dat een moslim die gelooft dat het leven in handen van Allah is en niet in handen van een arts, dit gedrag vertoont; de arts is slechts een behandelaar. Het volharden in ontkenning van de patiënt of van zijn familie van de vastgestelde diagnose kan leiden tot heftige emoties en agressie. Daardoor kan men afgekeurd gedrag vertonen ten opzichte van een behandelaar, zoals zorgpersoneel uitschelden en artsen niet respectvol behandelen. Het gebrek aan acceptatie van de ziekte waarmee een moslim wordt beproefd, leidt bij hem tot beschuldigen en bekritiseren van artsen. Hij geeft verschillende argumenten om zijn woede te ontladen. Dit gedrag laat zijn psychische lijden zien. In dit geval dient een moslim een beroep te doen op iemand die hem psychisch kan steunen en dient hij zijn zaak over te geven aan Allah s.w.t.. Degene Die leven en sterven doet. Ommo Habiebah de vrouw van de profeet v.z.m.h. zei: O Allah, stel mij in staat om plezier te hebben in mijn man, de gezant van Allah, mijn vader abie Sofyaan en mijn broer Mo’awiya. De profeet v.z.m.h. zei: «U hebt Allah gevraagd: levensduur die al bepaald is, dagen die al vastgesteld zijn en welvaart die al gedeeld is. Allah zal niets bespoedigen voordat zijn tijd reeds gekomen is, of buiten zijn tijd vertragen. Als u Allah had gevraagd om u te beschermen tegen kwelling van het Hellevuur of kwelling in het graf, dat zou beter voor u zijn» Moslim. Imaam As-shafi’i heeft het volgende gedicht voorgedragen:
Verricht goede daden want u weet niet,
als de nacht valt of u dan de dageraad nog haalt.
Hoeveel gezonde mensen sterven zonder enige klacht,
en hoeveel zieke mensen genieten van een lang leven.
Hoeveel jongeren slapen en worden lachend wakker,
en hun kafan is in het ongeziene gebreid en zij weten het niet.
Hoeveel bruiden worden versierd op de dag van hun bruiloft,
en hun ziel vliegt diep in de nacht uit hun lichaam.
