Allah s.w.t. heeft de mens geschapen als zijn plaatsvervanger op aarde, zodat hij de leefbaarheid en de aanbidding van Allah s.w.t. daarin zal bevorderen. Allah s.w.t. vertelt ons in Zijn Boek over deze menselijke missie het volgende: «Toen Jouw Heer tot de engelen zei: Ik ga op aarde een plaatsvervanger aanstellen» 2/30. In een ander vers zegt Allah s.w.t. ook: «Ik heb de djinn en de mens slechts geschapen om Mij te aanbidden» 51/56. De wijsheid van Allah s.w.t. heeft bepaald dat de mensen in vrouwelijke en mannelijke geslachten zijn geschapen. Ieder van hen heeft eigen lichamelijke, geestelijke, psychologische en sociale kenmerken. Zij vullen elkaar goed aan om het doel waarvoor zij zijn geschapen te waarborgen. Daarom heeft Allah in de aard van elk geslacht aantrekkingskracht tot het andere geslacht geschapen: man en vrouw hebben elkaar nodig, ze kunnen elkaar niet missen, want zij vormen samen een eenheid. Deze aantrekkingskracht is een natuurlijke aanleg, die Allah s.w.t. in de mens heeft geschapen. In de Koran staat: «De natuurlijke aanleg van Allah, die Hij in de mensen ingeschapen heeft. Allah’s schepping is niet te veranderen. Dat is de juiste godsdienst, maar de meeste mensen weten het niet» 30/30. De basis van de relatie tussen een man en vrouw is het gevoel; een relatie waarin zij beiden van het plezier van het moeder- en vaderschap genieten. Voor de komst van de islam waren er sommige relaties tussen vrouwen en mannen die niet bij hun waardigheid pasten. Met de komst van de islam zijn alle intieme relatie tussen man en vrouw die hun waardigheid schenden, verboden en zijn de relaties die op basis van verloving (al-khitbah) en huwelijksakte bekrachtigd; de relatie die hun beider rechten en die van hun kinderen beschermt. Het betekent dat elke huwelijksakte die niet een officieel document is waarmee de huwelijksrelatie bij een rechtelijke macht bewezen kan worden, niet geldig is. Het zogenaamde fatiha huwelijk in aanwezigheid van een imam biedt geen rechtelijk bewijs waarmee de echtgenoten hun rechten waarborgen als een van hen overlijdt of als er een geschil tussen hen optreedt. Deze vorm van relatie heeft voor het kind geen afstammingsrechtelijke gevolgen met betrekking tot zijn vader. Daardoor heeft het kind wettelijk ook geen recht op de erfenis van zijn vader. De Koran beschouwt elke intieme relatie buiten het kader van het huwelijk als ontucht (zina). Deze vorm van relatie brengt voor de betrokkenen zowel fysieke als psychische en sociale schade toe. In het volgende vers waarschuwt Allah s.w.t. de mensen voor het gevaar van zina: «en nader niet de ontucht. Voorwaar, ontucht is een zedeloosheid en een slechte weg» 17/32. Een overlevering van ibn ‘Abbaas zegt: «Pas op voor ontucht, die bevat zes kenmerken: drie in dit leven en drie in het Hiernamaals. In dit leven neemt de ontucht de schoonheid weg, versnelt de dood en vermindert het levensonderhoud. In het Hiernamaals leidt ontucht tot ongenoegen van de Heer, een slecht oordeel en eeuwigheid in het vuur» (modjaalasaah en djawaahir al-‘ilm. Het oordeel gradatie (hokm) van het huwelijk verschilt per context; in een individuele (djoz’i) context is de hokm van het huwelijk afhankelijk van de situatie van de persoon. Het huwelijk kan voor sommige verplicht zijn (waadjib), voor anderen aanbevolen (mostahaab) of een vrije keus (mobaah); voor sommigen wordt het afgeraden (Makroeh) en voor anderen verboden (haraam). Maar in een collectieve (al-kolli) context is het huwelijk verplicht.

Het doel van het huwelijk vanuit een islamitisch perspectief

Allah s.w.t. vergelijkt de huwelijksrelatie tussen een man en een vrouw figuurlijk met kleding. In de Koran zegt Allah, de Almachtige: «Zij zijn als kleding voor jullie en jullie zijn als kleding voor hen» 2/187. Het woord “kleding” wijst op verschillende betekenissen in ons huwelijksleven: De eerste daarvan is, liefde, mededogen en vriendelijkheid die Allah s.w.t. voor de echtgenoten wenst. De tweede is bedekken; binnen het huwelijk zijn de echtgenoten loyaal naar elkaar, bevredigen hun intieme verlangens op een morele wijze, bedekken elkaars gebreken en onthullen hun geheimen niet aan de buiten wereld. De allerbeste echtgenoten zijn degenen die elkaars gebreken door de vingers zien. Daardoor zal hun onderlinge waardering alleen maar toenemen. Bedekker is een van de eigenschappen van Allah, de Almachtige. De profeet Mohammed v.z.m.h. zegt: «Allah, de Almachtige, wordt gekenmerkt door schaamte en bedekken en houdt van schaamte en verborgenheid. Wanneer een van jullie zich wast, dan moet hij zich afzonderen» Aboe Daoud. De allerslechtste echtgenoot(te) is degene die de geheimen van zijn vrouw of haar man verspreidt. Hierover zegt de profeet v.z.m.h. het volgende: «De allerslechtste mens bij Allah op de Dag des Oordeels is: de man die intiem met zijn vrouw is geweest en zij met hem, vervolgens verspreidt hij haar geheim» Moslim. De derde betekenis van het huwelijk in ons leven is: het beschermen van de morele, psychische en lichamelijke gezondheid. Het huwelijk is een van de islamitische gewoonten die Allah s.w.t. heeft voorgeschreven om de edele doelen en wensen te bereiken. Het huwelijk is de beste manier om de zedelijkheid en het voortbestaan van de mensheid te waarborgen. Daarom heeft de profeet v.z.m.h. de jongeren opgeroepen om vroeg te trouwen. In deze context zegt de profeet vrede zij met hem: «O jongeren! Wie onder jullie in staat is om te trouwen, hij moet dat zeker doen, want het zal zijn ogen neerslaan en zijn schaamstreek kuis bewaren. En wie niet in staat is om te trouwen, hij moet vasten, zodat hij zijn verlangen beheerst» Bochari. Na een bepaalde leeftijd van celibatair leven beginnen bij veel jongeren psychische en morele klachten te ontstaan. Deze kunnen tot depressie en fysieke klachten leiden. In veel gevallen is het moeilijk voor artsen om de juiste diagnose te stellen. Het huwelijk verhoogt de stabiliteit van het leven, moedigt een gezonde levensstijl aan en voorkomt ongewenst gedrag. De vierde betekenis van het huwelijk in ons leven is: warmte en zorg die de partners elkaar geven. Het huwelijksleven is een eerbiedwaardige instelling en een vesting waar de echtgenoten innerlijke rust kunnen vinden. Het huwelijksleven geeft de ziel rust en vrede en het lichaam vitaliteit en immuniteit. Niemand kan een bepaalde gevoelens van echtgenoten bevredigen, behalve zijzelf.

2 belangrijke pilaren van het leven

De vijfde betekenis van het huwelijk in ons leven is: innerlijke rust zoals imam al-Baghawi dat in zijn Korancommentaar heeft genoemd. In een andere context zegt Allah, de Almachtige: «En het behoort tot Zijn Tekenen dat Hij uit julliezelf echtgenotes voor jullie heeft geschapen om bij haar rust te vinden. En Hij heeft tussen jullie liefde en barmhartigheid gebracht. Daarin zijn tekenen voor mensen die nadenken» 30/21. In verschillende Koranverzen staat dat het huwelijk rust en vrede is; daar is volop liefde en mededogen en daarmee beschermt men zichzelf tegen romantische fantasieën die allerlei geestelijke en lichamelijke klachten kunnen veroorzaken. Het huwelijksleven rust op twee belangrijke pilaren: de eerste betreft de aangeboren behoeftes en de tweede emoties en gevoelens. Zonder deze twee pilaren zal het leven altijd incompleet aanvoelen. Het huwelijk wordt vereist zowel door de natuurlijke aanleg van de mens als door het gezond verstand; daarom wordt het huwelijk door de islamitische leer aanbevolen. Het huwelijk is de kern van het sociale leven en behoort tot een van de doelen (maqasied) van de islam, namelijk het beschermen van voortplanting en de continuïteit van de mensheid op aarde. Allah s.w.t. benadrukt deze doelen als volgt: «En Allah heeft uit julliezelf echtgenotes voor jullie geschapen en Hij heeft voor jullie uit jullie echtgenotes kinderen en kleinkinderen gemaakt. En Hij heeft met goede dingen in jullie levensonderhoud voorzien. Geloven zij dan in onzin terwijl zij aan Allah’s gunst geen geloof hechten» 16/72. De profeet v.z.m.h. heeft het gedrag van degene die voorkeur heeft voor het celibaat om zich honderd procent aan de aanbiddingen te kunnen geven, afgekeurd; als dit zo is , dan is studie of het niet kunnen vinden van een geschikte partner ook geen excuus om niet te trouwen. . Anas ibn Malik vertelt dat: »Een groep van drie mannen kwam naar het huis van de profeet om te vragen naar de aanbidding van de profeet vrede zij met hem. Toen de vrouwen van de profeet hen hierover informeerde, vonden zij deze te weinig en zeiden: wij zijn niet zoals de profeet v.z.m.h., Want Allah heeft hem zijn zonden zowel uit het verleden als van toekomst vergeven. Vervolgens zei een van hen: ik ga altijd de hele nacht de salaat verrichten. De tweede zei: ik ga het hele jaar vasten en de derde zei: ik ga mij van vrouwen weghouden en ik zal nooit trouwen. Toen de profeet v.z.m.h. op de hoogte van hun verhalen werd gesteld, zei hij: zijn jullie diegenen die dit en dat gezegd hebben? Waarlijk, bij Allah, ik ben de meest Allahvrezende van jullie en vroom, maar ik vast en verbreek mijn vasten, ik verricht de salaat en slaap en ik trouw met vrouwen, degene die mijn Soennah niet volgt, behoort niet tot mij « Bochari. In ons moderne leven is het huwelijk uitgegroeid tot een maatschappelijk probleem en zijn er een aantal gewoontes ontwikkeld als huwelijksobstakels die demotiverend werken, zoals het eisen van een extreem hoge bruidsschat (mahr) en overdreven hoge bruiloftskosten. Onze ware religie verwerpt deze beperkingen en spoort ons aan om het huwelijk te vergemakkelijken. Jonge mensen worden door een aantal fenomenen van het huwelijk afgeschrikt; frequent echtelijke geschillen is één daarvan. De oorzaak van het ontstaan van deze geschillen is mijn inziens te wijten aan buitensporig egoïsme, narcistisch gedrag, waardoor gevoelens en wensen van de andere partner met voeten worden getreden. De oplossing voor deze problematiek is volgens mij: als we binnen ons huwelijksleven rekening houden met de gevoelens en de wensen van onze vrouwen en onze vrouwen met onze gevoelens en wensen, dan zullen onze gezinnen gelukkiger zijn. De profeet v.z.m.h. wijst ons op de kernen die onze relatie kunnen versterken of verscheuren. Hij v.z.m.h. zegt: «De zielen bestaan uit verschillende soorten, degenen die elkaar leren kennen, zullen in harmonie leven en degenen die ondankbaar zijn, keren zich van elkaar af» Moslim.