«Hij is het die de nacht en de dag gemaakt heeft om elkaar af te wisselen voor degene die zich wil laten vermanen of die dankbaarheid wil uiten» 25/62. Ieder mens stapt in een trein met een tijdsduur die door de stoffelijke dimensies wordt bepaald. Men stapt in op het geboortestation en verlaat het op het moment van overlijden. In de slaap reist men ook in zijn gedachten rond. Hierin gelden andere dimensies dan die van de zichtbare wereld. In de slaap is de mens onbewust van de zichtbare wereld maar levend in de onzichtbare wereld. In de slaap reist de mens door zijn verbeelding, zowel in de tijd als in de ruimte, grenzeloos rond. Men kan in zijn slaap enkele gebeurtenissen zien, ook al zijn deze velen jaren oud. Hij kan ook gebeurtenissen zien die nog niet hebben plaatsgevonden en dan ziet hij die in de toekomst zich voordoen. Deze inleiding bevestigt dat naast de materialistische wereld die door dimensies van lengte, breedte en hoogte wordt bepaald er ook een wereld van spiritualiteit is en er andere werelden zijn die niet onderhevig zijn aan stoffelijke dimensies. In 1954 introduceerde de natuurkundige Hugh Everett de theorie van de parallelle universa naast ons universum. Dankzij Allah s.w.t. geloven wij -de moslims- ook in andere werelden dan onze wereld. Wij geloven in de wereld van de engelen, djinn, al-barzakh (het dodenrijk) en het Hiernamaals. In de Koran zijn er aanwijzingen dat er een andere tijdsduur is naast onze tijd. Een voorbeeld is het verhaal van de mensen in de grot. Zij sliepen driehonderd jaar plus negen, maar in hun beleving sliepen ze slechts een dag of een deel van de dag. Hier rijst de vraag: is de tijdsduur van deze jaren en dagen zoals onze jaren en dagen of hebben zij een andere betekenis? De menselijke geest is een ademstoot uit het licht van Allah s.w.t. die niet aan tijd en ruimte onderhevig is. Allah s.w.t. zegt: «Jij hebt hierop niet gelet, maar Wij hebben jouw bedekking van je afgenomen, zodat je blik vandaag scherp is» 50/22. De mens beschouwt het begin van de tastbare wereld ook als het begin van de tijd. Men stelt ook de vraag: was er ook een tijdsduur voor het ontstaan van dit universum en is er ook tijd na deze tijd? Ibn Rushd , moge Allah hem genade schenken, zei: de letterlijke betekenis van sommige Koranverzen en van de uitspraken van onze profeet Mohammed v.z.m.h. wijzen er op dat er een tijdsduur was voor de schepping van dit universum. In het volgende vers zegt Allah s.w.t.: «Hij is het die de hemelen en de aarde in zes dagen geschapen heeft, terwijl Zijn troon boven het water was» 11/7. En Sayyidoena Mohammed v.z.m.h. zei ook: «er was niets anders dan Allah. Zijn troon bevond zich boven het water, Hij schreef alles in het boek en schiep de hemelen en de aarde» Bochari.
Voorbeelden van de begrippen tijd en ruimte in de Koran
Het bovengenoemde Koranvers en de Hadieth vertellen niets over hoe lang de Troon van Allah boven het water was voor de schepping van het universum, want het woord ‘Kaana, was’ is geen werkwoord, ‘kaana’ legt hier de nadruk op de eeuwigheid. Zoals Allah s.w.t. zichzelf in het volgende vers beschrijft: «Allah omvat alle zaken» 4/126. Het woord ‘kaana’ is door de vertaling weggevallen, ook in dit vers is ’kaana’ geen werkwoord, maar benadrukt de allesomvattendheid van Allah, de Almachtige. Allah s.w.t. omvat zowel in het verleden als in het heden en de toekomst alles. Dus de troon van Allah s.w.t. was er al voor de schepping van de hemelen en de aarde. De troon in het vorige vers is geen tastbare stoel die aan de tijd en de ruimte onderhevig is. Allah s.w.t. heeft Zijn schepselen onderworpen aan tijd en ruimte, maar Hij s.w.t. is niet gelimiteerd door tijd en ruimte. Allah s.w.t. staat boven het verleden, het heden en de toekomst. Over de tijdsduur van de schepping van de hemelen en de aarde zegt Allah s.w.t.: «Hij is het die de hemelen en de aarde in zes dagen geschapen heeft, terwijl Zijn troon boven het water was» 11/7. Veel moslims geloven dat de duur van de schepping van de hemelen en aarde echt zes letterlijke dagen zijn van vierentwintig uur. Dit kwam door Isra’iliyyaat die onze islamitische bronnen zijn binnengedrongen. Sommige moslim – Koranexegeses zeiden: zes dagen betekenen zes perioden, maar in principe weet niemand precies wat de betekenis hiervan is. Vooral deze dagen worden niet beschreven zoals in andere verzen met ‘volgens jullie berekening’. In de Heilige Koran heeft Allah s.w.t. gereageerd op degenen die beweren dat Hij, de Almachtige, op elke dag van de week Zijn scheppingswerk verrichtte en op de zevende dag rustte. «Geprezen en verheven is Hij boven wat zij zeggen» 17/43. Hij s.w.t. zegt: «Wij hebben de hemelen en de aarde en wat er tussen is geschapen in zes dagen en Wij raakten niet uitgeput» 50/38. Imam al-Qortobi schreef in zijn tafsier dat ibn ‘Abbaas zei: “de dag van de zes dagen waarin Allah s.w.t. de hemelen en de aarde heeft geschapen is bij Allah s.w.t. als duizend jaar van onze dagen”.
De betekenis van de dag in de Koran
Het woord ‘dag’ heeft in de Koran al-kariem verschillende betekenissen. De eerste is de dag van onze wereld waarin de aarde om haar as draait, vanuit het zonne-perspectief bijna in vierentwintig uur. Zoals beschreven in het volgende vers: «Maar als iemand van jullie ziek is of op reis, dan een aantal andere dagen» 2/184. Soms wordt de betekenis van de dag in de Koran verduidelijkt met ‘volgens jullie berekening’ zoals in het volgende vers: «Hij regelt het bevel vanuit de hemel naar de aarde en vervolgens stijgt naar Hem op in een dag waarvan de tijdsduur volgens jullie berekening duizend jaar is, » 32/5. De tweede betekenis van de dag in de Koran is daglicht (overdag), zoals in het volgende vers: «Hij liet die over hen razen gedurende zeven nachten en acht dagen achter elkaar» 69/7. De derde betekenis van de dag in de Koran al-kariem is: moment, zoals beschreven in het volgende vers over sayyidoena ‘iessa vrede zij met hem: «vrede zij met hem op de dag dat hij geboren werd, de dag dat hij sterft en op de dag dat hij tot leven wordt opgewekt» 19/15. De vierde is: een periode of een tijdsperk van de schepping. De vijfde is: hemelvaartduur, waarin de dag volgens onze berekening vijftigduizend jaar is. Deze verwijst naar de grote snelheid waarin de engelen naar Allah s.w.t. kunnen opstijgen. Allah s.w.t. beschrijft deze betekenis in het volgende vers als volgt: «De engelen en de geest stijgen tot Hem op in een dag waarvan de tijdsduur vijftigduizend jaar is» 70/4. De zesde betekenis van de dag in de Koran is: de dag bij Allah, deze is volgens onze berekening duizend jaar. In de Koran zegt Allah, de Almachtige: «Een dag bij jouw Heer is als duizend jaar volgens jullie berekening» 22/47. Ibn ‘Abbaas en Modjaahid zeiden: dit is de tijdsduur van een dag waarin Allah s.w.t. de hemelen en de aarde heeft geschapen. Maar ‘ikrimah, moge Allah hen genade schenken, zei: dit is de tijdsduur van een dag in het Hiernamaals.
Fotot van Nathan Dumlao
